ចំនុចសំខាន់ៗក្នុងថ្ងៃទី២ នៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិតសម្រាប់យុវជនកម្ពុជា ២០២៣

• ថ្ងៃ​អាទិត្យ ២៤ ខែ​កញ្ញា ២០២៣​
• ក្រុមការងារ yigf
• សន្តិសុខអ៊ីនធឺណិត

​ ថ្ងៃទី ២៤ ខែកញ្ញា ២០២៣ បន្ទាប់វគ្គឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីដែលបានរៀនពីថ្ងៃទី ១ មក អ្នកចូលរួមនីមួយអាចជ្រើសរើសចូលរួមក្នុងវគ្គចែករំលែកមួយណាក៍បានក្នុងចំណោមវគ្គទាំង​​បី ។ ដែលវគ្គនីមួយៗរួមមានការពិភាក្សាចំនួនពីរ និងសិក្ខាសាលាចំនួនពីរលើប្រធានបទផ្សេងៗ។នៅក្នុងសាលធំ លោក Ahmad Umair Bin Suhaidi បានធ្វើបទបង្ហាញពី “ការស្វែងរកពិភពឌីជីថល៖ ការយល់ដឹងលំអិតអំពីហានិភ័យតាមអ៊ីនធឺណិត និងការកសាងភាពធន់នឹងឌីជីថល” និងលោក Harisa Shahid បាននិយាយពី “ក្រមសីលធម៌ និងអភិបាលកិច្ចបញ្ញាសិប្បនិម្មិត”។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ ២ កញ្ញា តែ សូនីតា បានដឹកនាំការពិភាក្សាអំពីប្រធានបទ “ធានាសុវត្ថិភាពសម្រាប់ពាក្យសម្ងាត់របស់អ្នក ហើយតើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលអ្នកភ្ជាប់ទៅ wifi?”។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ៣ កញ្ញា ឈិត កណិកា និងលោក ជុំ រ៉ាស៊ី បានធ្វើបទបង្ហាញអំពី “លក្ខណៈសំខាន់ៗនៃសន្តិសុខរបស់តេឡេក្រាម”។កិច្ចពិភាក្សាពេលព្រឹក បានបញ្ចប់ដោយសុន្ទរកថាគន្លឹះដោយលោក លី សុខផាត ប្រធាននាយកដ្ឋានវាយតម្លៃគម្រោង និងកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ និងជាអគ្គលេខាធិការដ្ឋាននៃ គណៈកម្មាធិការអភិបាលកិច្ចឌីជីថល ដោយក្នុងនោះគាត់បាននិយាយអំពី “បរិវត្តកម្មឌីជីថល”។ គោលនយោបាយសំខាន់ៗមួយចំនួន ដែលលោកបានសង្កត់ធ្ងន់រួមមាន យុទ្ធសាស្ត្រ បញ្ចកោណដំណាក់កាលទី១ ក្របខ័ណ្ឌគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល និងសង្គម និងគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលឌីជីថលកម្ពុជាឆ្នាំ ២០២២-២០៣៥ ដោយលើកឡើងពីសារៈសំខាន់នៃការចូលរួមពីភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ក្នុងការបង្កើតសេដ្ឋកិច្ច និង សង្គមឌីជីថលមួយប្រកបដោយភាពរស់រវើក (ថាមវន្ត)។ លោកបានបញ្ជាក់ថា \"ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឌីជីថល និងការជឿទុកចិត្ត និងទំនុកចិត្តរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការកសាង និងការផ្លាស់ប្តូរឆ្ពោះទៅរកសង្គមឌីជីថល\"។បន្ទាប់ពីសុន្ទរកថាគន្លឹះ​ អ្នកចូលរួមមកពីខេត្តក្រុងនានា បានចូលរួមក្នុងវគ្គសំនួរចម្លើយ ជាពិសេសបានចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍និងចំណាប់អារម្មព៍ផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការចូលរួមវេទិការនេះ។ អ្នកចូលរួមម្នាក់ដែលមកពីសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច បានបញ្ចេញចំណាប់អារម្មណ៍រំភើបរបស់គាត់ ដែលបានចូលរួមក្នុងវេទិកានេះ ហើយគាត់ក៍សង្ឃឹមថាវេទិកាបែបនេះនឹងអាចមានដល់ប្រជាជនផ្សេងៗទៀត ជាពិសេស ប្រជាជនដែលជាជនជាតិដើមភាគតិច ដែលកំពុងរស់នៅតាមខ្ពស់រាបភាគភាគឦសាន ដូចជាខេត្តរតនគីរី​។ លើសពីនេះទៅទៀត មានអ្នកចូលរួមម្នាក់ទៀតមកពីខេត្តត្បូងឃ្មុំ បានបង្ហាញពីចំណាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ទៅលើគុណតម្លៃរបស់វេទិកានេះ ដែលគាត់បានស្វែងយល់បន្ថែម ព្រមទាំងបានផ្សារភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកចូលរួមផ្សេងៗទៀតពិសេសយុវជន។ តាមយោបល់របស់គាត់ ទោះបីវេទិការនេះសំដៅដល់យុវជន វាក៍គួរតែពង្រីកវិសាលាភាពបន្ថែមទៅដល់ប្រជាជនវ័យចំណាស់ផងដែរ ដែលមិនមានចំនេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ទាក់ទងនឹងឌីជីថល ដោយហេតុថាពួកគាត់ក៍កំពុងក្លាយជាគោលដៅរបស់ការឆបោកតាមប្រព័ន្ធអនឡាញផងដែរ។ បន្ទាប់ពីអាហារថ្ងៃត្រង់ អ្នកចូលរួមអាចជ្រើសរើសចូលរួមវគ្គចែករំលែកណាមួយក្នុងចំណោមវគ្គចែករំលែកទាំងប្រាំមួយ ក្រោមប្រធានបទផ្សេងៗគ្នា។ កម្មវិធីពេលរសៀល មានបីវគ្គពីវាគ្មិនក្នុងស្រុក និងអន្តរជាតិរបស់យើង។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ១ មានវគ្គចែករំលែកក្រោមប្រធានបទ \"ក្រមសីលធម៌បញ្ញាសិប្បនិម្មិត និងច្បាប់ការពារទិន្នន័យ” ដោយអ្នកនាង Svaradiva Anurdea Devi និង ប្រធានបទ \"សម្រាប់អក្ខរកម្មសុវត្ថិភាពឌីជីថលប្រកបដោយនិរន្តរភាព” ដោយលោក Kurihara Kohei ។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ ២ លោក Jaewon Son បានធ្វើបទបង្ហាញពី “ការពង្រឹងអនាគតឌីជីថលប្រកបដោយនិរន្តរភាព និងបរិយាបន្ន៖វិធីសាស្រ្តរួមចំពោះអ៊ីនធឺណិតប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវ” និងលោក ស្រេង គឹមហាប់បានធ្វើបទបង្ហាញពី “ឯកជនភាព និងការការពារទិន្នន័យ”។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ៣ លោក ទេពកេន វណ្ណកន បានធ្វើសិក្ខាសាលាស្តីពី \"មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសុវត្ថិភាពវេបសាយ\"។នៅពេលរសៀលនេះ អ្នកចូលរួមអាចជ្រើសរើសចូលរួមវគ្គមួយណាក៍បានក្នុងចំណោមវគ្គទាំង ៣ ដែលរួមមានការពិភាក្សារចំនួនពីរ និងសិក្ខាសាលាចំនួនបី។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ១ អ្នកស្រី Maristela Miranda បានធ្វើបទបង្ហាញ \"យុវជន និងឯកជនភាពទិន្នន័យ៖ កង្វល់ និងវិធីដោះស្រាយ” ខណៈដែលលោក អ៊ឺងប៉ហៃបានធ្វើបទបង្ហាញពី \"អាជីពនៅក្នុងសន្តិសុខសាយប័រ\"។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ២ លោក ទូច សាំងរដ្ឋាបាននិយាយអំពី “លទ្ធភាពប្រើប្រាស់វេបសាយ៖ បង្កើតវេបសាយដែលមានបិយាបន្នសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា”។ នៅក្នុងបន្ទប់លេខ៣ លោក ឌៀប គង់បានពិភាក្សាអំពី “សន្តិសុខសាយប័រ” ហើយលោក ស៊ី តិចហុង បានធ្វើបទបង្ហាញអំពី “ការការពារអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកក្នុងយុគសម័យឌីជីថល”។បន្ទាប់​ពី​ការសម្រាក​​បន្តិចមក មានកម្មវិធី​ដ៏​គួរ​ឱ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​បំផុត​ក្នុង​ថ្ងៃ​ទី​ពីរ គឺ​ \"កិច្ចប្រជុំប្រឌិតនៃ​អភិបាលកិច្ច​អ៊ីនធឺណិត​ដែលមានភាគីពាក់ព័ន្ធជាច្រើនចូលរួម ស្តីអំពីច្បាប់ការពារទិន្នន័យបុគ្គល” ដោយក្នុងនោះអ្នកចូលរួមត្រូវបានបែងចែកជា ៣ ក្រុម និងសម្តែងជាភាគីសំខាន់ៗមានដូចជាភាគីរដ្ឋាភិបាល ភាគីវិស័យឯកជន និងអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីធឺណិត ។ ជាកំណត់សំគាល់សំខាន់នោះគឺ រាល់ព័ត៌មាននិងមតិយោបល់បង្ហាញក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រឌិតនេះនឹងមិនត្រូវបកស្រាយ ឬប្រើដោយភាគីទីបីនោះទេ ក្រោមមូលហេតុថាកិច្ចប្រជុំនេះមិនមែជាកិច្ចប្រជុំផ្លូវការនោះទេ។  ក្រុមនីមួយៗមានពេល ០៥ នាទីដើម្បីធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទាក់ទងនឹងការការពារទិន្នន័យបុគ្គល បន្ទាប់មកក៍មានការសួរដេញដោលវាងភាគីពាក់ព័ន្ធរយះពេល ២០នាទី។យើងសង្កេតឃើញថាសំណួរភាគច្រើនគឺជុំវិញរបៀបដែលទិន្នន័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកលេងអ៊ីនធឺណែតអាចត្រូវបានប្រមូលនិងរក្សាទុកដោយមិនមានការលេចធ្លាយដោយហេតុផលណាមួយ។ កាមេរ៉ាCCTVសាធារណៈ​ដែល​ចាប់​យក​ទិន្នន័យ​មុខ​របស់​ពលរដ្ឋ​ក៏​ជា​ក្តី​បារម្ភ​ដែរ​ព្រោះ​ទិន្នន័យនេះ ​អាច​នឹង​លេច​ធ្លាយ។ សំណួរនិងចម្លើយជុំវិញវិធីប្រមូលការយល់ព្រម ដោយភ្ជាប់ជាមួយលក្ខខណ្ឌដែល ងាយយល់ គឺជាចំណុចទាក់ទាញមួយទៀតដែលត្រូវបានពិភាក្សា។ ជាចុងក្រោយអ្នកប្រើប្រាស់ អ៊ីនធឺណិតបានផ្តល់​ ការណែនាំមួយចំនួនដែល ទាក់ទងនឹងលទ្ធភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មតាម អ៊ីនធឺណិតនៅក្នុង FinTech ដោយឥឡូវនេះនរណាម្នាក់ក៏ អាចបើកគណនីធនាគារតាមរយៈ កម្មវិធីទូរស័ព្ទដោយគ្រាន់តែបំពេញទិន្នន័យផ្ទាល់ខ្លួនមួយចំនួន និងការសម្គាល់មុខ។ ត្រង់ចំនុចនេះមានថាព័ត៌មានដូចជាការសម្គាល់មុខអាចបង្កើតដោយ AI ដូច្នេះវាសមហេតុផលក្នុង ការលើកឡើងពីហានិភ័យនៃឧក្រិដ្ឋកម្មតាមអ៊ីនធឺណិតដែលបង្កើតដោយ AI នៅក្នុង FinTech ។ អ្នក​និយម​លេង​អ៊ីនធឺណិត​ក៏​ចង់ឱ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ ជា​ពិសេស​ក្រសួង​ប្រៃសណីយ៍​ និង​ទូរគមនាគមន៍​ (MPTC)​ បង្កើន​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​ ក្នុង​យុទ្ធនាការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ព័ត៌មាន​ ក្នុង​គោលបំណង​ប្រមូលផ្តុំ​ធាតុ​ចូល​ ឬ​មតិ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ និង​អង្គការ​សង្គម​ស៊ី​វិល​ (CSOs)​។​ ជា​ការ​ចាំបាច់​ដែល​កិច្ចប្រជុំ​ ឬ​សិក្ខាសាលា​ទាំងនេះ​មាន​កាលបរិច្ឆេទ​ ពេលវេលា​ និង​ទីកន្លែង​ជាក់លាក់​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ភាព​ងាយស្រួល​ដល់​ការ​ចូលរួម​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​។​ សាធារណជន​មាន​ចំណាប់អារម្មណ៍​ក្នុង​ការ​ចែករំលែក​កង្វល់​របស់​ពួក​គេ​ និង​បញ្ចូល​មតិ​ទៅ​ក្នុង​សេចក្តីព្រាងច្បាប់​នានា​ ក៏​ប៉ុន្តែ​ ព័ត៌មាន​ ស្តី​ពី​កិច្ចប្រជុំ​ពិគ្រោះ​យោបល់​ ទាំងនេះ​នៅ​មាន​កម្រិត​ដែល​បង្ក​ជា​ឧបសគ្គ​។​ក្នុងវគ្គបន្ទាប់ទៀត ក៏មានមានកិច្ចប្រជុំ​គំរូ (កិច្ចប្រជុំប្រឌិត) មួយបានរៀបចំឡើង​មាន​ឈ្មោះ​ថា “ការ​ពិភាក្សា​តាមក្រុម​ឆ្លង​សហគមន៍” ដោយ​ក្នុងនោះ​មានការបង្កើតជាក្រុមតូចៗចំនួន ៣ ដែលតំណាងឱ្យតំណាងភាគីពាក់ព័ន្ធ​ទាំង ៣ ប្រភេទមានដូចជា​​ (១) ក្រុមយុវជន (២) ក្រុមវិស្ស័យឯកជន និង (៣) ក្រុមរដ្ឋាភិបាល​។ សេចក្តីថ្លែងការចុងក្រោយដែលចេញពីក្រុមទាំងបីមានចំនុចគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួន ដូចជា ការបណ្តុះបណ្តាលនិងការអប់រំលើការការពារទិន្នន័យប្រកបដោយបរិយាបន្ន ដែលអាចផ្តល់ឱ្យប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល តម្លៃសមរម្យ និងលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ផលិតផល និងសេវាកម្មដែលផ្តល់ដោយវិស័យឯកជន និងបញ្ហានៃច្រកចេញចូលអ៊ីនធឺណិតដែលមានគោលបំណងពិតប្រាកដដើម្បីការពារប្រជាជនរស់នៅស្រទាប់វណ្ណៈ។ថ្ងៃទីពីរនេះបានបិទបញ្ចប់ដោយការបញ្ចេញចំណាប់អារម្មណ៍ និងមេរៀនដែលបានដកចេញពីវេទិកានេះ​ ដោយកញ្ញា រស់ ច័ន្ទវល័ក្ខ តំណាងឱ្យក្រុមការងារយុវជន ដែលខិតខំយ៉ាងពេញទំហឹងក្នុងការរៀបចំវេទិកានេះឡើង។ វប្បធម៌ចែករំលែកតៗគ្នាជាអ្វី ដែលកញ្ញា ច័ន្ទវល័ក្ខ បានគូសបង្ហាញក្នុងន័យថា រាល់បទពិសោធន៍ និងមេរៀនដែលដកចេញពីវេទកាថ្ងៃនេះ នឹងត្រូវចែករំលែកទៅកាន់យុវជនកម្ពុជាផ្សេងៗទៀត ដែលមិនមានឱកាសចូលរួមផ្ទាល់ក្នុង វេទិកាថ្ងៃនេះ។ “ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំជាយុវជន តែថ្ងៃស្អែកខ្ញុំនឹងជាមនុស្សវ័យចំណាស់” នេះជាសំដីរបស់កញ្ញា ច៍ន្ទវល័ក្ខ ដែលចង់សង្កត់ន័យថា អភិបាលកិច្ចអ៊ិនធឺណិតគឺជាកិច្ចប្រឹងប្រែងរយៈពេលវែង ដែលមិនត្រឹមមនុស្សមួយជំនាន់អាចធ្វើបានទេ តែវាជាកិច្ចប្រឹងប្រែងពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ។ ជាកិច្ចបន្ទាប់ លោក ធី ទ្រី ក៍បានឡើងថ្លែងអំណគុណចំពោះក្រុមការងារយុវជនដែលរៀបចំវេទិកា ព្រមទាំង វាគ្មិនកិត្តិយសដូចជា លោក Norbert Klein និងលោក Siu Dixon សម្រាប់ការចូលរួមក្នុងវេទិកានេះ។ ការរៀបចំវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ិនធឺណិតថ្នាក់ជាតិក៍ជាគម្រោង មួយដែលអង្គការអូឌីស៊ី ប្តេជ្ញារៀបចំបន្តទៀតដោយសហការជាមួយក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍ ដោយស្របនឹងវេទិកាថ្នាក់សកសមួយ ដែលនឹងរៀបចំនៅទីក្រុងញ៉ូយ៉ក។ ជាកិច្ចចុងក្រោយបង្អស់ កញ្ញា​ ឡាយ ពុទ្ធិនាថ ដែលជាគណៈកម្មាធិការប្រឹក្សា នៃវេទិកាអភិបាលកិច្ចអ៊ីនធឺណិតសម្រាប់យុវជនកម្ពុជា បានថ្លែងសុន្ទរកថាបិទ។ អ្វីដែលជាចំនុចបង្ហាញថាវេទិកានេះបានប្រព្រឹត្តដោយជោកជ័យនោះគឺជាចំនួនអ្នកចូលរួមសរុបដល់ទៅ ១៧០ នាក់ នៅក្នុងគ្រប់បទបង្ហាញទាំង ៣៣  ប្រកបដោយចំណាប់អារម្មណ៍ល្អ។ កញ្ញា​ ឡាយ ពុទ្ធិនាថ ក៍បានថ្លែងអំណរគុណទៅដល់អង្គការអូឌីស៊ី និងដៃគូផ្សេងៗដូចជា FHI  APNIC និង Chumrum Digital។